Vlinders ontwikkeling

De vlinder legt na de bevruchting de eitjes in groepjes of afzonderlijk op delen van een plant. Hij hecht de eitjes vast met een kleverige stof. Hieruit komt de rups die zich met de bladeren of de vezels van de gastplant voedt. Een vlinder kan wel duizenden eitjes leggen en dat is maar goed ook want slechts enkele zullen het tot vlinder brengen.

De rups blijft meestal op de plant tot hij zich gaat verpoppen. Ze leven alleen of in groepen.
De rups beschikt over een arsenaal aan verdedigingsmiddelen. Met behulp van Camouflage, afschrikkleuren, onwelriekende geurstoffen of prikkende brandharen houden ze hun vijanden op afstand.

Op de kop van de rups bevinden zich twee spinklieren. Hieruit komt de zijde die ze nodig hebben om hun omhulsel te maken. In deze zelf gesponnen cocon zullen ze de gedaantewisseling naar vlinder doormaken.
Wat er vervolgens binnenin die cocon gebeurd is lang een raadsel geweest en gaf stof tot de meest griezelige verhalen.

Inmiddels weten we, dat door middel van hormonale processen, ingrijpende veranderingen plaats vinden waarbij bijna alle organen een andere plaats krijgen.

In de laatste fase splijt de cocon en kan de voormalige, vaak onaanzienlijke, rups aan een nieuw leven beginnen. Dit keer echter als een oogstrelende vlinder.

Het zich bevrijden uit het popomhulsel duurt maar enkele minuten. Vanaf dat moment is de jonge vlinder heel kwetsbaar. Hij heeft namelijk enige tijd nodig om zijn vleugels op te pompen met bloed waardoor de vleugels zich kunnen ontvouwen. Hierna moeten ze nog even drogen. Wordt hij in deze periode aangevallen heeft hij geen schijn van kans.

Als dit echter zonder problemen verloopt is het resultaat vaak verbluffend en kan hij al dartelend de wijde wereld in.

© biesbosch.nu

© biesbosch.nu 2024