Bunzing

De bunzing heeft de twijfelachtige eer om beroemd te zijn om zijn stinkende secreet. Een walgelijke muskusgeur die hij, via zijn anaalklieren, bij grote angst op zijn belagers loslaat. Dit maakt dat het dier nagenoeg geen natuurlijke vijanden heeft. Als de bunzing zijn staart omhoog heft, gaat alles wat daartoe in staat is op de loop.

Mocht je er onverhoopt een ontmoeten maak je dan snel uit de voeten want zelfs een grote waskracht zal niet voldoende zijn om het secreet uit je kleding te wassen. Behalve voor lijfsbehoud gebruikt hij zijn 'parfum' ook om zijn woongebied te markeren. De vacht van de bunzing is donkerbruin waarbij vooral op de flanken een lichtere ondervacht doorheen schemert.

Hij heeft een maskerachtige witte koptekening en kleine oren met grijswitte randen. In waterrijke gebieden met voldoende dekking kun je de bunzing vinden, maar ook in open terreinen zoals weidegebieden komt hij voor. Hij is het meest actief in de schemering en de nacht, en wordt daarom weinig gezien. Het mannetje kan wel twee keer zo zwaar worden als het vrouwtje.

Als prooidier ben je bij de bunzing niet best af. Zo legt hij soms een voorraad aan van levende kikkers die hij met een ruggenbeet verlamd. Kikkers en padden worden ruw in hun winterslaap gestoord wanneer ze uitgegraven worden door de bunzing en hij zich vervolgens slechts tegoed doet aan hun 'kikkerbillen'. Van tafelmanieren heeft hij ook al niet veel op.

Nadat hij een vrouwelijke pad of kikker heeft opgegeten, braakt hij het zogenaamde sterrenschot uit. Dit zijn de eierstokken en de dril in wording die opzwellen in zijn spijsverteringskanaal. Verder eet hij vele zoogdieren bruine en zwarte ratten, muskusratten, muizen, konijnen, hazen en vogels. De belangrijkste doodsoorzaak is het verkeer, vooral in de periode dat de jonge dieren wegtrekken van het nest.

In maart -april onderneemt het mannetje lange tochten op zoek naar een vrouwtje. Na een lange vleierij laat het vrouwtje zich als een gedood prooidier slap en willoos meeslepen waarna de paring plaatsvindt. Na een draagtijd van 6 weken worden 4-6 jongen geboren die door het vrouwtje worden opgevoed. Met drie maanden zijn ze zelfstandig.

© biesbosch.nu

© biesbosch.nu 2024