Spiering

Er is om te beginnen een eigenaardigheid te melden over de spiering, hij ruikt namelijk sterk naar komkommer! In Nederland is spiering als eetbare vis lang afgedaan als armeluisvoedsel. Tot op heden wordt de gevangen spiering dan ook voornamelijk geëxporteerd. In het Zuiden weten ze namelijk wel raad met de spiering als voedsel.

De spiering is een langwerpige vis, enigszins doorschijnend, met een zilveren streep van kieuw naar staart. Er is een naar zee trekkende populatie en een inlandse populatie. De lengte van de van de spiering varieert nogal tussen deze twee populaties. De populaties zijn gescheiden sinds de vele afsluitingen van zeearmen en delta's.

Door van een kleverige substantie hechten de vrouwtjes de eitjes aan een harde ondergrond waarbij bijvoorbeeld basaltkeien van dijkbekledingen populair zijn. De jonge zoetwaterspiering kan al binnen het jaar geslachtsrijp zijn.

Hij kan de leeftijd van 8 jaar bereiken maar de meeste komen niet veel verder dan het tweede jaar vanwege de vele roofdieren die het op hem voorzien hebben. Daarnaast is door het ontbreken van grote trekkende populaties deze vis in de binnenwateren vrij zeldzaam.

De spiering leeft vooral in open water en eet daar watervlooien en roeipootkreeftjes en andere kleine kreeftachtige. Ook kleine vissen zijn prooi waarbij hij soms zelfs zijn soortgenoten niet ontziet. Misschien ontwikkelen zich door het gewijzigde spuibeleid van sluizen grotere populaties spieringen.

Vooral de snoekbaars zal hier wel bij varen omdat de spiering voor deze roofvis een belangrijke prooivis is.

Voor de Deltawetwerken kon de spiering vanuit zee de grote rivieren van ons land inzwemmen. Na de afsluiting van de zeegaten was het echter gedaan met de grote spieringvangsten. Hierdoor verdween een goedkope voedselbron voor de bevolking.
Hieronder een gerecht uit een 17de-eeuws kookboek, toen de spiering nog massaal onze rivieren bevolkte.

Gebakken spiering
Nadat men een weinig zout over dezelve gestrooit heeft, en vóór men aan het bakken gaat, droogt men die met eenen schoonen doel af, wentelt die in bloem en legt ze in de koekepan. Men doet dit het sierlijkst, wanneer men de staarten, in het midden van de pan, tot elkander legt. Aan de eene zijde bruin gebakken zijnde, legt men een bord of assiet over de pan en keert dezelve het onderste boven, schuivende daarop de spiering van het bord weder in de pan en laat ze aan de andere zijde bruin bakken.

Uit: Nieuw burger keukenboek; behelzende voorschriften tot gereedmaking van soepen, vleesch, visch, groenten, gebakken konfituren, melkspijzen enz. zoo als die algemeen in ons land in de huishouding toebereid worden.
Zesde druk te Rotterdam bij T.J Wijnhoven Hendriksen 1833.
Uitgever: Bigt & van Rossum bv. Blaricum, ISBN. 906134 1086

© biesbosch.nu

© biesbosch.nu 2024