Biezencultuur
De eerste planten die op de slibplaten groeiden waren de diverse soorten biezen. Met de komst van de bies deed een nieuw ambacht zijn intrede.

Met de oogst van biezen werd begonnen vlak na de langste dag, als de groei gestopt is. Voor eind augustus moesten alle biezen binnen gehaald zijn. Er kon dus maar over een periode van ongeveer 7 weken gesneden kon worden. Biezen snijden was een heel zwaar en nat beroep. Met lange lieslaarzen of een laarsbroek stonden de mannen de hele dag in het vaak koude water. In deze periode verdienden de biezensnijders relatief veel geld maar het werk was dan ook lichamelijk erg zwaar. Het was niet ongebruikelijk dat de mannen ongeveer 10 kilo gewichtsverlies leden.

De biezen werden met een versleten riethaak gesneden en in tot bossen met een omvang van ca. 1 meter samengebonden en afgevoerd. Dan gingen ze naar de biezenwei waar een droogcampagne in werking werd gezet. Na een paar weken waren ze zover gedroogd dat ze klaar waren voor gebruik. Omdat het snijden altijd in de zomer gebeurde, hadden de mannen veel last van muggen etc. Daarom smeerden ze hun gezicht vaak in met modder. Net als griendwerkers, rietsnijders en vissers bleven zij ook door de week in de Biesbosch. Aakjes van een huik voorzien dienden als onderdak.

Een gebruikstoepassing was en is nog steeds de biezen stoelzitting maar, vooral vroeger, de biezenmat. Ook bij het kuipen van tonnen werd de bies toegepast. Na 15 tot 20 jaar was door slibafzetting van ongeveer 5 cm per jaar de bodem zo verhoogd dat de grond te droog werd voor de biezencultuur.

© biesbosch.nu 2024