Rietcultuur
De rietcultuur is in alle dorpen rond de Biesbosch terug te vinden. Ten tijde van eb en vloed groeide er in de Biesbosch een soort riet die 5 meter lang kon worden. Deze werd vaak toegepast in de rietmattenindustrie. Voor Werkendam was de rietcultuur belangrijk voor de aannemerij waar in de zinkstukken een grote hoeveelheid riet verwerkt werd.

Riet snijden was een winterklus. Daarom verdienden veel rietsnijders in de zomer de kost als landarbeider. Het duurde ongeveer 3 jaar voor dat men de eerste keer kon oogsten. Desondanks moest toch ieder jaar het riet gesneden worden. Zelfs in jaren dat de opbrengst heel gering was, moest het riet gesneden worden omdat anders het perceel het volgend jaar een slechte kwaliteit leverde. Rond de vogeltrek in september en oktober, als grote concentraties spreeuwen overvlogen, ging de rietteler met een aantal mannen naar de rietgorzen om de vogels met veel lawaai te verjagen. Als een spreeuw op het riet neerstreek, knakte de stengel door het gewicht van het beestje door. De vogel schrok dan op en streek neer op de volgende stengel waar zich hetzelfde ritueel afspeelden. Zo kon een kolonie spreeuwen in weinig tijd een heel perceel om zeep helpen.

Het riet snijden is, zoals gezegd, een winterklus. Meestal mocht men pas vanaf 15 november, na de eerste nachtvorst, snijden tot 1 april. De rietsnijder sloeg een arm om een hoeveelheid riet en met een riethaak sloeg hij deze zo kort mogelijk boven de grond af. Deze handeling werd een paar keer herhaald waardoor hij in een cirkel werkte. Zo maakten men bossen met een omvang van ongeveer 120 of 130 cm. Omdat men afhankelijk was van het tij werd er ook in de nacht gewerkt. Het riet werd na het oogsten op een schelf gezet om te drogen en per rietaak afgevoerd. Sinds het wegvallen van eb en vloed is er bijna geen rietproductie meer.

© biesbosch.nu 2024