Elisabethroute

Algemeen
De St. Elisabethroute ligt in het noordoostelijk deel van de Brabantse Biesbosch (ook wel Noordwaard genoemd). Deze wandelroute van ongeveer 25 km. bestaat uit een aaneenschakeling van alle wandelpaden in de Noordwaard. Hierdoor krijg je een prachtig beeld van de verschillende landschappen die de Biesbosch rijk is. De stevige wandeling leid je via dijken en polderwegen langs prachtige natuurontwikkelingsgebieden. Laat je verrassen door de schoonheid van de mysterieuze wilgenvloedbossen of ervaar de overweldigende weidsheid van het rivierenlandschap. Deze route toont de Biesbosch in al zijn verscheidenheid.

In combinatie met een rondvaart, kanotocht of bezoek aan het Biesboschmuseum zul je een onvergetelijke dag beleven in Hollands mooiste natuurgebied. Tijdens de route kun je op verschillende plaatsen bepalen of je de route inkort dan wel in zijn geheel loopt. De route herbergt de volgende wandelpaden:

Polder Maltha, Spectaculair natuurontwikkelingsgebied met een vogelhut van waaruit je uitzicht hebt over een groot stuk wetland met vele soorten vogels (20 minuten lopen vanaf het museum).

Jantjespad, De polder Jantjesplaat heeft een graslandbestemming. Hierdoor zullen er in het najaar veel ganzen neerstrijken. Aan de buitenzijde van de polderdijk ligt een aanwas waar een voormalige griend is doorgeschoten tot een prachtig wilgenvloedbos. Een gevarieerde wandeling door een bijzonder gebied met horecagelegenheden nabij.

Boven- en Beneden Spieringpolder Direct na het aanlanden met de veerpont vanaf de Kop van 't Land heb je aan de linker en rechterkant reeds uit kunnen kijken over beide Spieringpolders. Over de dijk aan de rivierzijde is een wandelpad uitgezet. Dit pad geeft in het weidse rivierenlandschap uitkijk over een prachtige 'wetlandgebied' waar de natuur zich in de zomer en het voorjaar in uitbundige kleuren vertoont.

Bevert, Een klein maar fijn wandelgebiedje gelegen temidden van de uitgestrekte polders van de Noordwaard.

Historie
Steeds hadden de bewoners van de rijke en vruchtbare Grote of Zuidhollandse Waard de strijd tegen het water gewonnen, de dijken gedicht en rustig verder geboerd maar de desastreuze watersnoodramp van 1421, die de geschiedenis in zou gaan als de St. Elisabethsvloed, had het gebied deze keer voor het grootste deel onder water doen verdwijnen. Vanaf nu zou de eens zo rijke en vruchtbare landbouwpolder nog slechts de trieste naam 'De Verdronken grote Waard' dragen. De brede monding van de Nieuwe Merwede bij Werkendam herinnert nog aan de plaats waar de Noorddijk het in 1421 (of 1424) had begeven. Al snel na de ramp kwamen delen van de oude Waarddijk echter weer boven water. In de luwte ervan kon het natuurlijke proces van aanwassen en opgorzen beginnen en al snel werden vanuit Werkendam de eerste zand- en slibplaten omkaad en zo heroverd op het water.

Nu, eeuwen later, is men er bijna in geslaagd de oude situatie van voor 1421 te herstellen. Op enkele weerbarstige kreken na is het hele noordelijke deel van de Brabantse Biesbosch weer polderland. Sinds een paar jaar is er echter iets merkwaardigs gaande. Daar waar men na de ondergang van de 'Grote Waard' moeizaam was begonnen met opnieuw inpolderen van het verdronken land, is men (bijna 600 jaar na dato) aan de westzijde begonnen met het weer terugbrengen van het water. De reden hiervan, hoe paradox ook, is de bescherming tegen overstromingen. Polder Maltha beet in 1998 de spits af en is sindsdien weer 'wetland'. De Boven- en Beneden Spieringpolders staan plasdras en zullen uiteindelijk weer aangesloten worden op het buitenwater en gaan dienen als waterberging tijdens extreem hoge waterstanden. En als we de vele plannen mogen geloven zal het hier niet bij blijven.

"Het kan verkeren" zei de 17de eeuwse filosoof Bredero en zoals zo vaak, blijkt ook hier zijn gelijk. Hoeveel polders in de Noordwaard gaan we weer aan het water afstaan?

© biesbosch.nu 2024