Griendmuseumpad

Algemeen
Het Griendmuseumpad (6 km) ligt in de 'Hollandse biesbosch'. Een natuur- en recreatiegebied aan de oostkant van de stad Dordrecht. Het gebied is gemakkelijk te bereiken, herbergt vele mogelijkheden tot recreëren en is een levend decor voor jong en oud.

Eigenlijk is het Griendmuseumpad een soort Madurodam. De Biesbosch in het klein. Langs het 6 km lange pad vind je natuur, historie en cultuur gecombineerd in een prettige mix van varen en wandelen. Het wandelpad loopt door de grienden en wilgenvloedbossen. Delen van de griend staan nog onder invloed van eb en vloed. Bij vloed lopen de lager gelegen grienden vol water wat er bij eb weer uit stroomt. Het ruisen van het stromende water is er niet alleen te horen vanaf de verschillende vlonders, ook prachtig te zien. Bevers zijn gek op dit ruisen en zijn inmiddels in het gebied gesignaleerd.

Biotoop
Het gebied bestaat uit wilgenvloedbossen. Een deel van het gebied, de 'Sterlinggriend', wordt als historisch cultuurlandschap bewaard. Hier wordt nog onderhoud gepleegd aan de grienden, een soort wilgenakkers waar rijshout wordt gewonnen. Ook is er een kleine wilgentuin te zien met de meest voorkomende wilgensoorten van de Biesbosch.

Flora & fauna
Toen in 1970 het sluiten van de Haringvliet een eind maakte aan het grote getijdenverschil in de Biesbosch begon de brandnetel aan haar opmars. Brandnetels hebben een hekel aan veel water. Een groot deel van dit gebied stroomt bij vloed zelden meer onder. Dit heeft tot gevolg dat er meer lucht in de bodem dringt, waardoor plantenresten sneller vergaan. Tijdens het rottingsproces komt veel stikstof en fosfaat vrij. Brandnetels zijn hier gek op en groeien explosief waarbij ze andere planten overwoekeren. Eigenlijk zijn deze brandnetelruigten niet erg bevorderlijk voor de biodiversiteit. Misschien dat het gewijzigde spuibeleid van de Haringvlietsluizen hier wat verandering in kan brengen.

Halverwege het pad kijk je uit over de Mariapolder (een voormalige landbouwpolder die sinds 1994 plasdras staat en een belangrijke foerageerplaats is voor vogels). De afgestorven boom in de midden van de plasdras gezette graslandpolder wordt als rustplaats gebruikt door tientallen aalscholvers. De boom is bezweken onder de zure uitwerpselen. Bomen zijn maar een aantal jaren bestand tegen dit 'bombardement'. De aalscholvers gaan dan weer op zoek naar een nieuwe boom tot ze ook die weer hebben 'uitgewoond'.

Historie
In vroegere tijden beschikte het gebied niet over het 'luxe' pad waarover de wandelaars nu lopen. Griendwerkers moesten zich een weg banen door drassige of ondergelopen wilgenakkers, waar zij het hout hakten. Vervolgens droegen ze de bundels rijshout over glibberige sporen naar de rietaken. Via de vletsloten brachten deze aken het hout naar de plaats van bestemming.

In het gebied staat nog een houten- en stenen griendkeet. De houten keet is gebouwd na 1926, toen de 'grienduilen' (bijnaam voor griendarbeiders), door het ketenbesluit van 1924 verplicht in houten of stenen keten moesten worden ondergebracht. Voor dit ketenbesluit verbleven ze vaak in 'schrankketen' , povere optrekjes van riet en wilgenhout.

© biesbosch.nu 2024