|
 Van
de redactie
Water, niets dan water,
van boven en beneden, niets dan water.
En als we de 'weerologen' moeten geloven ontkomen we in de toekomst
niet aan nog veel meer water in korte perioden.
De kroniekschrijver van de Tielse Kroniek schreef er reeds over;
"Er heerst in 1413 van Sint Jacob (25 juli) tot Sint Andries (30
november zo'n droogte dat er geen of nauwelijks regenbuien
voorkwamen. Zelfs niet tot in september van het jaar daarop. Toen
echter viel er van september tot 1 mei 1415 zoveel regen en was de
waterstand zo hoog dat dat jaar precies het tegenovergestelde beeld
van het voorgaande jaar gaf" aldus de Tielse Kroniek".
Oude kronieken staan vaak vol met verhalen
over langdurige droogten en hevige perioden met regen.
Het lijkt dus van alle tijden. Maar er is een belangrijk verschil.
Langdurige regenval kon een direct gevaar opleveren voor de
bevolking. De afwatering was nog niet altijd even goed geregeld en
veel nattigheid betekende mislukte oogsten en koude in de vaak
armoedige woningen. Daarnaast bestond
er gevaar voor overstroming wat voor het toch al zompige en
verzadigde land weer nieuw leed en ellende veroorzaakte.
Wij zijn, in onze drooggemalen polders en verwarmde, tochtvrije
huizen, langdurige regens weer snel vergeten terwijl men vroeger de
ellendig perioden uitvoerig optekende in de analen. Het verschil is
dat wij er niet zoveel van merken. Er behalve misschien een slecht
humeur weinig last van ondervinden. En daar schuilt nu het gevaar.
Langdurige, hevige regenval, hoog water in de rivieren en een zompig
en verzadigd land is nog steeds niet zonder gevaar, ook in deze
moderne tijd met hoge dijken en krachtige gemalen. Dat is een les
die we kunnen leren uit de oude kronieken, maar hopelijk nooit meer
in het echt zullen leren kennen.
Veel kijk en leesplezier
Redactie Biesbosch.nu
Reageer op dit artikel |
