|
 Meester
van de Biesbosch
In
2006 overleed Thomas van Heck. Dat Thomas een
schilder en een bijzonder mens was is inmiddels
wel bekend. Maar wat maakte hem tot een de
laatste Dordtse impressionist en wat was er
bijzonder aan hem.
Het
Biesboschmagazine, in samenwerking met het
Museum/Atelier Thomas van Heck, vertellen in
deze serie over de schilder en zijn verhaal.
Inspiratie
Tot op hoge leeftijd bleef de ontwikkeling van
het schilderen naar de vrije natuur zich
voortzetten. De Dordtse impressionist Marinus
Pieter Reus (1865-1938) was daarbij zijn grote
voorbeeld. Zijn vroegere collage-schilders Steef
Wijnhoven (1898-1969, Arie Boers (1867-1947) en
Cor Noltee (1903-1967) hadden overeenkomsten in
het werk, maar het werk van Thomas van Heck is,
mede door het kleurgebruik en de passie, meer
opvallend en apart, waardoor het te
onderscheiden is van zijn tijdgenoten.
 Helaas
werd de gezondheid van zijn vrouw Neeltje steeds
minder zodat zij op een gegeven moment terug
moesten naar de Borneostraat in Dordrecht.
Thomas verzorgde zijn vrouw met veel liefde en
hij trok zich terug uit de publiciteit. Dat
hoefde voor hem niet meer. Zijn bewonderaars
bleven hem echter bezoeken en hij vertoefde dan
urenlang boven op zijn atelier, steeds weer
nieuwe schilderijen tevoorschijn halend. Zelf
genoot hij daar ook van, want hij zag dan zijn
schilderijen, dus zijn leven, aan hem voorbij
trekken.
Omdat zijn werk zijn leven was, wilde hij nog
maar sporadisch iets verkopen. Hij wild zijn
werk, dus zijn leven, vooral van de laatste
decennia samen met Neeltje in de Biesbosch,
absoluut niet kwijt.
Het einde van Neeltje
Toen, begin 2005 sloeg het nootlot toe. Neeltje
was gevallen en moest geopereerd worden, ze had
haar heup gebroken. Thomas was ten einde raad,
zijn vrouw afgeven aan een ziekenhuis, dat wilde
hij eigenlijk niet. Maar de operatie ging door
en was 'geslaagd'. Neeltje mocht naar huis.
Twee dagen later, op 13 februari 2005, stierf
zij op de leeftijd van 92 jaar.
Wordt vervolgd.
|
