Vooral in aanspoelsel kan het dan krioelen van het klein spul. Maar in het Haventje van Hank zie ik al dat er maar weinig water staat. Met die zondvloed zal het dus wel meevallen.

De machtige, grondvretende machines staat uit te rusten op het restant van de dijk. We kunnen zo maar de polder in varen. Vlak bij lopen nog de Schotse Hooglanders. Inderdaad weinig water.
Een heel stel pollen pitrus staan wel als kleine eilandjes in het water. Dat is mijn kans. Maar aanleggen is moeilijk omdat de gegraven geul heel glooiende oevers heeft gekregen. Een 'zachte overgang' van water naar land. Toch lief van Rijkswaterstaat.

Gelukkig heb ik mijn laarzen aan. Met een appelmoeszeef in de aanslag er op af. Als je die pollen onder water trapt komen de er in schuilende beestjes op het water drijven en kun je ze met de zeef opscheppen. Mijn kleinzoon Ronald die aan boord is gebleven zoekt telkens de in een witte schaal gegooide vangst uit. Veel is het niet, maar dat kun je zo ver in de herfst ook niet verwachten. Wat loopkevers, een enkel snuitkevertje, een haantje en nog al wat kortschildkevers. En heel veel spinnen. Die krijgen de vrijheid.

Toch hebben we een mooie dag. Grote rust in de Biesbosch. Een heldere lucht.
Een pittig windje. Het is weer goed.