|
Column
Weg met de natuurontwikkeling
Henk
van de Graaf
|
 Ik
zou wel eens willen weten wat beleidsmakers bedoelen als ze het
hebben over 'natuurontwikkeling'.
Bij het begrip 'natuurontwikkeling' denk
ik aan het creëren van
omstandigheden waarin de flora en fauna wereld zich optimaal kan
ontwikkelen.
Inmiddels ben ik echter uit deze idyllische droom geholpen. In de
Biesbosch is er eerder sprake van het
omgekeerde.
Als voorbeeld noem ik de polders
Kort- en Lang Ambacht en de Ruigten bezuiden de Perenboom in de
Sliedrechtse Biesbosch.
Na de kleiwinning om de dijken te
verhogen zijn de landbouwpolders in handen gekomen van
BBL (een landbouworganisatie die gronden beheert voordat ze
worden overgedragen). Vervolgens werden er in de polders in het kader
van de 'Ruimte voor de rivier projecten' kreken in de polders
gegraven waarna het beheer werd overgedragen aan Staatsbosbeheer.
Daarna werd het gebied lange tijd aan zijn lot overgelaten. Het
uiteindelijke doel; aansluiting op de rivier de Boven Merwede
werd om diverse redenen uitgesteld (ondermeer omdat
eerst alle kreken in de Sliedrechtse Biesbosch moesten worden
gesaneerd).
Omdat de polders al die tijd niet meer bemalen werden, ontstond er een soort binnenmeer. In het kraakheldere regen-
en kwelwater kwam een bijzondere flora en fauna wereld tot stand. Een waterwereld van ongekende kwaliteit.
Water- en moerasplanten,
ongewervelde soorten, vissen, amfibieën en daar weer op
foeragerende vogelsoorten, vonden er ideale condities.
Na de polders lange tijd in deze staat te hebben gelaten, was
het moment aangebroken om de gaten in de dijken te maken en het
rivierwater in te laten.
Omdat er echter elektriciteit- en waterleidingen moesten worden
verlegd werden de polders voor een groot deel (tijdelijk)
drooggemalen. Deze beslissing had zeer vergaande
consequenties.
Ik vraag me af of men zich wel gerealiseerd heeft dat, met het
opnieuw bemalen van de polders, er in een paar dagen tijd een
complete waterwereld om zeep zou worden geholpen? Hebben de
beleidsmakers geweten dat de voormalige polders in een
paar dagen het aanblik zouden krijgen van een enorm sterfhuis.
Een mortuarium waar reigers, meeuwen en lepelaars zich tegoed
deden aan alles wat achterbleef in de poelen? En dat
al die andere miljoenen organisme zouden creperen op de
drooggevallen slikbanken?
'Ik had in mijn naïviteit bedacht dat er langzaam
rivierwater in de polders zou worden ingelaten en dat de
waterwereld de tijd zou krijgen om zich hieraan aan te passen'.
Dat de natuur een wereld van leven en dood is weet ik als geen
ander, maar we hoeven het niet te overdrijven. Het duurt jaren
voor je deze massale vernietiging (ethisch gezien) gecompenseerd hebt.
Ik zou ook wel eens willen weten of er wel voldoende supervisie
is over deze projecten. Waarom er geen tijdspad gevolgd wordt
waarbij de schade aan flora en fauna zoveel mogelijk beperkt
blijft.
Kortom: ik zou willen weten of ze dit proces in het kantoor van
Staatsbosbeheer
op Lijnoorden nog steeds 'natuurontwikkeling' noemen?
Reageer op dit artikel
Tekst Henk van de Graaf.
Foto
© HenkvandeGraaf/www.stockburo.nl
|
