|
 Column
De
oude mannen
Henk van de Graaf
U kent ze wel, de oude mannen.
De gepensioneerde managers, of erger, zij die vóór hun pensioen
financieel binnen zijn en niet meer hoeven te werken.
Ze doneren via hun bedrijven jarenlang sponsorbedragen aan
vogelwachten, musea, IVN-afdelingen of stichtingen ter
behoud van 'dinges' of het beheer van 'dattes'. Eenmaal uitgewerkt
stellen zij hun bestuurlijke ervaring in dienst van het doel wat ze
ondersteunden; leuk tijdverdrijf immers, bestuurslid van een
stichting en je valt wat minder diep in het zwarte gat na je
glansrijke carrière in het bedrijfsleven.
Voor het zittende bestuur is weigeren uiteraard geen optie na de
vele jaren aan sponsoring. Of ze ook blij zijn met uw komst wordt
niet eens gevraagd.
Tot zover nog geen probleem, maar een vervelende eigenschap van oude
mannen is dat ze nog ouder worden. In weinig statuten is opgenomen
dat een bestuurder een maximale houdbaarheidsdatum heeft. Is dit bij
uw organisatie ook het geval wijzig deze dan morgen.
Het zijn namelijk deze oude mannen die parttime werken
belachelijk vinden en die als er een vrouw alleen in het gebouw is
vragen 'is er niemand?'
Oude mannen die bij vernieuwende voorstellen denken; neem de paus, of erger 'het
zal mijn tijd wel duren'. Die nieuwe ideeën zo diep de grond in
boren dat een blindganger er jaloers op wordt en die, overtuigd van
hun gelijk net zolang blijven zitten tot de Zwarte kraaien er
moedeloos van worden.
Ze missen de laatste ontwikkelingen zoals internet 'teletekst is
toch ook niks geworden' of email 'je kan toch ook gewoon de telefoon
pakken'. Ondertussen snappen ze niet waarom de jeugd geen lid meer
wordt of niet langer meedoet aan activiteiten. Hun motto is 'houden
wat we hebben' want het ging toch al die jaren goed én hadden zij de
hele boel al niet eens van de ondergang gered met hun kijk op zaken,
hun alomvattende visie.
 Een ander probleem is dat ze direct bij hun aanstelling de
managementsystemen uit het bedrijfsleven los laten op een
maatschappelijke organisatie.
Deels draaiend op vrijwilligers, herintreders of mensen met een
handicap moeten deze 'organisaties zonder winstoogmerk' het vooral
hebben van trage groei, van 'de knippen en plakken theorie', van
langzame en creatieve processen.
De in het bedrijfsleven zo populaire topdownbenaderingen, win/win
situaties, doelstellingen met timemanagement, 'plan, do en
check' methodieken en stijgende verkooptargets (lees
bezoekersaantallen) is aan dergelijk organisaties niet besteed.
Creativiteit gedijt het beste bij rust, niet bij de op groei en
winstcijfers sturende bedrijfsmentaliteit.
Daarom deze tip voor de oude mannen; bedenk eerst of ze u echt nodig
hebben en als u te oud wordt maakt dan dat u wegkomt.
Natuurlijk
heeft u een prima bijdrage geleverd aan de organisatie, misschien is
zelfs een lintje op zijn plaats, maar een pluim uitdelen, dat doen
we een andere keer.
Er rest u nog maar één uitdaging; zonder struikelen over de drempel
door het gat van de deur. Het wordt tijd dat u gaat. De direct
achter u staande en reeds van ongeduld tegen uw hielen trappende
oudere jongere zal voor een gepast afscheid zorgen.
Blij dat u opgehoepeld bent.
Tabee, het gaat u goed, kom nog eens langs.
Henk van de Graaf
Reageer op dit artikel |
