Voordat de forse knaagdieren in de Biesbosch werden uitgezet, was er natuurlijk volop aandacht voor de gevolgen van eventuele vraatschade en graafactiviteiten. Het aantal schadegevallen in de Biesbosch tijdens de afgelopen 25 jaar is echter verwaarloosbaar.

In enkele gevallen draaide het om vraat aan suikerbieten. Een door de Alblasserwaard zwervende bever knaagde bij een boomkweker een paar fruitbomen om en in de Biesbosch knabbelden bevers aan een houten hek. In totaal werd er in de afgelopen periode zo’n 1000 euro aan beverschade uitgekeerd. De laatste jaren is er door beveractiviteiten sprake van het doorgraven van kaden. In feite gaat het om door de getijdenwerking (in combinatie met hoge rivierafvoeren), steeds verder uitgeschuurde beverwissels. In de kade van de Sterlinggriend, zijn daar diverse voorbeelden van te vinden. Om de rondwandeling over deze kade te handhaven, plaatste Staatsbosbeheer vlonders over de ontstane ‘beversleuven’.

Voor de handelaar die er zijn griendhout moet hakken, is de aanwezigheid van die bevers, natuurlijk het schoolvoorbeeld van de kat op het spek binden. De handelaar heeft voorgesteld om openingen in de omringende kade te maken en zodoende met platte bakken het gehakte hout ‘uit te vletten’. Voor de Biesbosch is dat geen nieuws, want vroeger was dat in het natte getijdenlandschap schering en inslag.
 
Recent kwamen er schademeldingen uit het bovenstroomse rivierengebied (Gelderse Poort e.o.). Een persbericht van de Zoogdiervereniging zorgde op dit punt nogal voor wat opschudding. De pers beschouwde het als een vrijbrief om de bevers dan maar weer te bestempelen als lastpakken. Bovendien zouden de aantallen via ‘bevermanagement’ moeten worden gecontroleerd… Bevers blijken daar wel eens een tunnel te hebben gegraven in een dijk.
Dergelijk gedrag is tot op heden in de Biesbosch (nog) niet vastgesteld. Hoe groot is trouwens de kans dat bevers zoiets gaan doen in de Biesbosch? Zowel aan de Hollandse- als aan de Brabantse kant liggen diverse hoge (en droge) loswallen en voormalige keet- en rietheuvels. In diverse natuurontwikkelingsprojecten liggen bovendien restanten van polderkaden en dijken. Sommige kaden hebben een hoogte van rond de 3.50 meter + N.A.P. Ruim voldoende om bij periodieke hoge waterstanden ‘de voeten’ van bevers droog te houden.  
 

De bever heeft een flinke 'schoenmaat'. Copyright Jacques van der Neut.

In 2012 werden er ruim 100 burchten in de Biesbosch in kaart gebracht. Aangezien er op diverse locaties bevers zijn uitgezet, heeft het knaagdier zich onderhand in grote delen van het Nederlandse rivierengebied gevestigd en is de opzet van deze herintroductie meer dan geslaagd. Door de vele projecten (Ruimte voor de Rivier, natuurontwikkeling) in ons rivierengebied zijn de vestigingsmogelijkheden voor bevers aanmerkelijk versterkt. Door de nieuwe inrichtingswerkzaamheden zijn er immers geschikte, natte woongebieden voor bevers (en andere dieren) ontstaan. De totale beverpopulatie in ons land bestaat thans uit zo’n zeshonderd dieren.