|
Oude beelden van een moegestreden actiepartij die met deze
beelden teruggrijpt op het soms heroïsche verleden, maar nu
verkeert op het pluche van de wereldpolitiek.
Wat hebben ze daar bereikt, al onderhandelend in kamertjes met
beleidsmakers en politici?
Ondertussen neemt de biodiversiteit op aarde versneld af.
Waar zijn ze gebleven de barricaden, klinkerhopen en brandende
autobanden?
De harde actie met bekogeling, verfbommen en protesten die
opmerkelijk genoeg waren om in het journaal uitgezonden te
worden. Actie die bij herhaling veranderingen in het
denken bij de massa (en indirect dus ook bij de politiek, want
zo werkt dat tegenwoordig) op
gang bracht. Waar zijn de barricades gebleven?
Ondertussen wordt het regenwoud met rassé schreden verder
gekapt.
De overheid heeft het monopolie op geweld, maar wat moet je als
je met harde acties aandacht wil gaan vragen voor een wrede
zaak?
Als er met harpoenen op walvissen wordt gejaagd waardoor er
duizenden op
een gruwelijke wijze aan hun eindje komen. Als er door een niets
ontziende jacht de tonijn in de Middellandse zee op uitsterven
staat, in Denemarken dolfijnen beestachtig worden afgeslacht,
veetransporten miljoenen dieren dag in dag uit leed bezorgt.
Als honderden miljoenen dieren voortijdig het loodje leggen door talloze dierziekten, maar er nauwelijks
beperkende maatregelen uit voortkomen, als er met kilometerslange netten delen van de
oceaan ontdaan wordt van al het voor mens en dier eetbare leven.
Wat moet je doen als grootschalige wreedheden en onomkeerbare
vernietigingsprocessen van kwetsbare en weerloze natuur op een
dusdanig grote schaal voorkomt en het in niets vergelijkbaar
is met wat 'beheerst geweld om aandacht' bij het protesteren ertegen?
Wat moet je dan? Blijven lobbyen op het pluche in achterkamertjes?
Ondertussen bevat ons voedsel steeds meer schadelijke
stoffen.
De Sea shepherd, een schip met een aantal actievoerders die het
de Japanse walvisvaartvloot probeert onmogelijk te maken walvissen af te slachten staat in het beklaagde bankje. Ze
gooien flesjes boterzuur aan dek van het Japanse moederschip en
gooien trossen voor de boeg om ze in hun jacht te hinderen.
De Sea shepherd is op zijn vingers getikt, want foei, dat mag toch
niet.
Ondertussen worden de oceanen verder leeggevist.
In de Biesbosch graven ze onder het motto 'nieuwe natuur'
complete ongewenste biotopen weg en baggeren ze maar wat raak.
Wat voor ellende geeft dat aan bodem,- en waterleven?
Worden
oevers rigoureus kaalgehakt voor weer een kanoroute, doet de
commerciële vissersman er nog ongestoord zijn werk in wat
zichzelf een Nationaal Park noemt en worden Hoornaarwespennesten
verwijdert want tja, men moet er wel kunnen blijven wandelen.
O
ja, en er staan ook nog een paar prachtige oude keten en
overlaten, culturele pareltjes, op de nominatie om gesloopt te worden. Schande!
Ik denk dat ik binnenkort maar eens 'op de barricades ga' en met
mijn bootje naast een boot van Staatsbosbeheer ga varen en er
wat tomaten naar gooi.
Of zal één van de veiligheiddiensten al eerder op de stoep staan
om te vragen wat al die 'potentieel gevaarlijke woorden' in één
document te betekenen heeft.
Henk van de Graaf
Papendrecht feb. 2010
|
Waarschijnlijk
sta ik na deze column in de databases van de CIA en de
AIVD omdat er in de tekst een aantal woorden staan
die door 'internetdetectors' worden opgepikt en als
potentieel gevaarlijk worden bestempeld.